Het is vandaag moederdag. Vaak een dag waarbij de moeders even in het zonnetje worden gezet. Kinderen maken op school en de zondagsschool een knutselwerkje voor hun moeder. Na de kerk op bezoek bij je moeder om ook haar te bedanken voor de liefde die ze altijd aan je heeft gegeven. Of de kinderen komen op bezoek. We hebben het helemaal gepland, en we houden van de traditie. Want daar zijn wij goed in, in onze westerse samenleving. Je leven plannen van de wieg tot aan het graf. We willen overal controle over hebben.
En toen kwam de coronacrisis. Een tijd van onzekerheid. Een tijd waarin alles anders gaat dan we gewend zijn. Een tijd dat we niet op bezoek kunnen bij opa en oma. Of als het wel kan, kan je ze niet even lekker vastpakken. Dat zit er even niet in. De vakantie die we voor de zomer gepland hebben, gaat die wel door? We weten het niet! We zijn de controle over ons leven even helemaal kwijt. En dat kan je angstig maken. Dat kan je verwarren.
Ik kan het mij nog goed herinneren. Mijn vader was net afgekeurd als verpleegkundige. Er kwam dus een hoop onzekerheid op mijn ouders af. Op sinterklaasavond kreeg mijn vader een mok met een tekst in het fries. De tekst die erop stond heeft mij altijd geraakt. Als kind begreep ik de tekst niet, maar telkens vroeg ik mijn vader wat staat daar nou eigenlijk. Het was de spreuk: “Van het concert des levens krijgt niemand het program”. Dit was een cadeau met een knipoog. Maar ik denk dat het ook een les is voor deze tijd. Want is controle hebben over het leven wel een christelijke levenswandel? Dat is de vraag die ik aan de hand van de te lezen tekst stel. Wanneer je je leven in de handen van de Heer hebt gelegd, heb je normaal gesproken geen controle meer over je leven, maar luister je naar de wil van God. Dan laten we ons leiden door de Heilige Geest. Laten we lezen hoe Paulus en zijn metgezellen zich lieten leiden door de Heilige Geest. We lezen uit Handelingen 16:6-12.
6. En nadat zij door Frygië en het land van Galatië gereisd waren, werden zij door de Heilige Geest verhinderd het Woord in Asia te spreken. 7. En bij Mysië gekomen, probeerden zij naar Bithynië te reizen, maar de Geest liet het hun niet toe. 8. En nadat zij Mysië voorbij gereisd waren, kwamen zij in Troas. 9. En Paulus kreeg ‘s nachts een visioen te zien: er stond een Macedonische man, die hem dringend vroeg: Kom over naar Macedonië en help ons! 10. Toen hij nu dit visioen gezien had, probeerden wij meteen naar Macedonië te reizen, omdat wij eruit opmaakten dat de Heere ons geroepen had aan hen het Evangelie te verkondigen.
11. Wij voeren dan van Troas weg en koersten recht op Samothrace aan en de volgende dag op Neapolis. 12. En vandaar gingen wij naar Filippi, de eerste stad van dit deel van Macedonië, een kolonie. En wij verbleven een aantal dagen in die stad.
Dit stuk gaat over de roepende Macedonische man. Maar nog meer over het luisteren naar Gods stem. Niet alleen je eigen plan trekken, maar luisteren naar de Geest. Ook weer niet passiviteit, maar er actief op uittrekken en luisteren naar God wat de plannen zijn met jou. In dit gedeelte ligt de focus op luisteren naar Gods stem.
Maar laat ik beginnen met wat achtergrondinformatie. Handelingen is geschreven door de evangelist Lucas. Deze Lucas was een trouw metgezel van Paulus op zijn latere reizen. Het lijkt erop dat Lucas dit boek heeft geschreven tijdens de eerste gevangenschap van Paulus in Rome, aangezien het boek eindigt dat Paulus zit te wachten op voorgeleide bij de keizer. Keizer Nero. Dit alles is om en nabij het jaar 60 na Christus. Ongeveer 30 jaar na de dood en opstanding van Jezus.
Even terug naar het verhaal. Paulus heeft een drietal zendingsreizen gemaakt voordat hij in gevangenschap naar Rome is gebracht. Deze reizen werden gemaakt buiten Israël. Dit heeft Paulus gemaakt tot de apostel der heidenen. Na de eerste reis van Paulus is er discussie over de plaats van de heidenen in de kerk. Om hier duidelijkheid in te krijgen wordt in Jeruzalem de eerste synode gehouden. Daar wordt besloten dat heidenen zich niet onder de Joodse wet hoeven te stellen. Om deze uitslag aan de nieuwe gemeenten te vertellen, gaat Paulus opnieuw op reis. Wanneer Paulus alle gemeenten heeft bezocht wil hij verder. Daar zijn we bij onze tekst beland. Het is een kantelpunt in de geschiedenis.
Paulus is klaar met het bezoeken van de nieuwe gemeenten, maar wil verder. Hij wil het evangelie verder verkondigen. Hij voelt weerstand en reist dus verder. Totdat hij bij de zee eindigt. Twee keer wordt Paulus weerhouden om het evangelie te verkondigen. Pas wanneer er geen uitweg meer is voor Paulus, komt God met een positieve opdracht, ga naar Europa. Paulus dacht in Azië te blijven en daar het evangelie te verkondigen, maar God wilde dat hij het evangelie in Europa ging vertellen. Het evangelie moest immers tot de uiteinden der aarde worden verkondigd. En Paulus was het instrument die dit werk moest verrichten.
Paulus luistert naar Gods stem, maar neemt ook eigen besluiten. Dat is dan ook de kern van de boodschap die ik probeer over te brengen. Als God ons een negatief antwoord geeft moeten we niet in zak en as gaan zitten, maar verder gaan. Totdat God aangeeft wat wel goed is. Ik wil met een paar voorbeelden aangeven hoe actueel dit verhaal is. Te beginnen met de zoektocht naar ons nieuwe gebouw.
Als gemeente hebben we gebeden. Sommigen hebben gevast. Het bestuur is opzoek gegaan naar verschillende mogelijkheden. Zouden we gaan samenwonen met onze broers en zussen van de PKN? Mogen we misschien op het industrieterrein een ruimte krijgen? Er zijn mooie en minder mooie opties naar voren gekomen. Maar telkens liet God ons zien. Dit is het niet. Dit is niet de plek die ik voor jullie voor ogen heb. Totdat de Waaier uit de hoge hoed kwam en we nog een poosje op ons vertrouwde honk mogen blijven. God heeft een taak voor ons in het Waterkwartier. Dat is wel duidelijk geworden in onze zoektocht.
Voor mij is deze zoektocht bijna het verhaal van de Macedonische man. Meerdere keren wordt duidelijk dat God ons niet op een bepaalde plek wil hebben, en uiteindelijk geeft God een goede plek waarbij we zijn werk kunnen uitbouwen. De lessen van Paulus zijn de lessen voor ons.
Ook persoonlijk willen we graag de stem van God verstaan. Aangezien we Jezus willen volgen in ons leven. Moet ik wel of niet een vakantie boeken, en waarnaartoe? Is dit de juiste persoon waar ik mee kan trouwen? Moet ik een andere baan zoeken? Is dit de juiste baan voor mij? Allemaal vragen waar we Gods stem in zoeken. Maar luisteren we altijd naar God? Wat als de persoon waar ik verliefd op ben, toch niet de partner is die God voor mij bedoeld heeft? Ben ik dan bereid om te luisteren? Die baan die zo leuk is dat ik er al mijn tijd in steek en die zo lekker veel geld in het laatje brengt, is dat wel de baan die God voor ogen heeft? Ben je bereidt om een tandje terug te doen, omdat God het van je vraagt?
Ik denk dat we best onszelf eens een spiegel mogen voorhouden. Luisteren we voor het inrichten van ons leven wel echt naar God? Of zijn we meer geneigd om naar onze eigen wijsheid te luisteren. Deze vragen stel ik, om ons aan het denken te zetten. Ja ook mijzelf. Vaak willen we graag naar God luisteren, maar lijkt onze eigen weg veel prettiger voor ons zelf. Door de vragen te stellen wil ik Paulus als voorbeeld stellen, en ons eigen gedrag ter discussie stellen. Durven we de controle uit handen te geven aan God? Durven we te leven naar de spreuk: “Van het concert des levens krijgt niemand het program”
De Corona crisis heeft één ding duidelijk gemaakt: de controle die we op ons leven hebben, is een schijncontrole. Van de een op de andere dag kan de controle uit je handen glippen. Dit is de andere kant van luisteren naar God. De controle van je leven aan God overgeven. Bij een christelijke levenswandel hoort een leven in verwachting van God. Dan hoef je niet te vrezen voor wat dan ook, aangezien er samen met God wordt geleefd.
Ik wil jullie een bemoediging meegeven: wees niet bezorgd als je geen controle hebt over je besluiten. Niemand weet wat ons morgen te wachten staat dan alleen God. Zolang we Hem volgen. Ons vertrouwen stellen op Hem, dan komen we er. Want Als God voor ons is, wie is er dan nog tegen ons?
Avondmaal
We zijn nu aangekomen op een bijzonder moment. We gaan samen de maaltijd van de Heer vieren. Ook al zitten we verspreidt over de stad. Zijn we niet fysiek bij elkaar, toch kunnen we het avondmaal met elkaar vieren. Ik zou zeggen, juist nu is het gezamenlijk avondmaal vieren van groot belang. Nu we elkaar niet in levenden lijve kunnen ontmoeten, kunnen we ons, juist in het gezamenlijk avondmaal vieren, meer met elkaar verbonden voelen.
Want is het grote verlossingswerk van Jezus Christus niet wat ons verbindt? Wij allen willen schuilen achter Zijn bloed. Wij allen willen luisteren naar de stem van Zijn Geest. Wij allen willen Hem volgen, waar Hij ons ook heen leidt. Laten we een moment stil zijn en het aangezicht van onze Heer zoeken.
Stilte
In het volle besef dat door het bloed van Jezus onze zonden vergeven zijn, mogen we samen de maaltijd van de Heer tot ons nemen. Laten we teruggaan naar de instelling van de maaltijd.
1 Korintiers 11:23-26
Want ik heb van de Heere ontvangen, wat ik u ook heb overgeleverd, dat de Heere Jezus in de nacht waarin Hij werd verraden, brood nam, en nadat Hij gedankt had, brak Hij het en zei: Neem, eet, dit is Mijn lichaam, dat voor u gebroken wordt. Doe dat tot Mijn gedachtenis.Evenzo [nam Hij] ook de drinkbeker, na het gebruiken van de maaltijd, en zei: Deze drinkbeker is het nieuwe verbond in Mijn bloed. Doe dat, zo dikwijls als u [die] drinkt, tot Mijn gedachtenis.Want zo dikwijls als u dit brood eet en deze drinkbeker drinkt, verkondig de dood van de Heere, totdat Hij komt.
Zo mogen wij dan ook in verbondenheid met elkaar zijn dood en opstanding gedenken.
…. wil jij danken voor het brood en het zegenen?
Mattheus 26:26
En terwijl zij aten, nam Jezus het brood en toen Hij [het] gezegend had, brak Hij het en gaf het aan de discipelen en Hij zei: Neem, eet, dit is Mijn lichaam.
Ieder pakt een stuk brood
… wil jij danken voor de wijn
Mattheus 26:27-28
Hij nam ook de drinkbeker en nadat Hij gedankt had, gaf Hij hun die, en zei: Drink allen daaruit, want dit is Mijn bloed, het [bloed] van het nieuwe verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van zonden.
Ieder neemt de wijn
We zijn nu gekomen aan het einde van deze dienst. Wat mij nog rest is de zegen van de Heer aan u door te geven. Ik wil dat deze keer doen met de woorden van Paulus aan de Korintiërs.
Zegen: 2 Korintiërs 13:13
De genade van de Heere Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest [zij] met u allen. Amen.